Florentius Schuyl

Schuyl heeft na zijn promotie zijn studie te Utrecht niet voortgezet, maar hij liet zich 21 october 1639 te Leiden als student in de philosophie inschrijven. Op 20 augustus 1640 werd hij echter, ter ontlasting van de leeropdracht van de hoogleraar S. Maresius (1599-1673), „bij provisie” tot professor philosophiae aan de Illustre School van Den Bosch aangesteld, op een jaarwedde van ƒ 250,- en op voorwaarde, dat hij tegelijkertijd zijn theologische studie onder leiding van Maresius zou afmaken. De jeugdige professor kan dus tot de studenten van de Illustre School worden gerekend. Lang heeft deze dubbele status niet geduurd. Toen Maresius in 1642 naar Groningen was vertrokken, kreeg Schuyl op zijn herhaald verzoek in 1645 een verhoging van zijn salaris tot ƒ 400,-. De voorwaarde betreffende de „absolvering” van zijn theologische studie was reeds 13 maart 1644 ingetrokken. Hij heeft echter later blijk gegeven, in de H. Schrift, de kerkvaders en de theologen van zijn tijd grondig thuis te zijn. In 1647 liet hij zich door Maresius aanbevelen voor de bezetting van een tweede leerstoel in de wijsbegeerte aan de Illustre School te Breda, maar van de instelling van deze leerstoel is niets gekomen. Omstreeks dezelfde tijd wist hij met machtiging van de Staten-Generaal in Den Bosch en omgeving een groot aantal studiebeurzen met een gezamenlijke jaarlijkse opbrengst van ƒ 15000,- op te sporen en die door de overheid in beslag te doen nemen, ten einde ze voortaan uitsluitend aan studenten van Gereformeerde belijdenis ten goede te doen komen. In verband hiermede werd hij 14 december 1650 door de Staten-Generaal aangesteld tot „ontvanger-generaal van de beurzen en beneficiën ad studia” in Stad en Meierij. In later jaren maakte hij ook deel uit van de Raad.

Van zijn overgang van het Aristotelisme van zijn Utrechtse studiejaren naar het Cartesianisme, vooral op physisch en anthropologisch gebied, gaf Schuyl in 1662 op overtuigende wijze blijk in de Voorrede op zijn Latijnse vertaling van Descartes' onuitgegeven Traité de l'homme. Waarschijnlijk is hij door zijn studie van het mechanisme in de dierlijke en de menselijke gedragingen, waar zijn Voorrede voor het grootste deel aan was gewijd, ertoe gekomen, zich ook op de geneeskunde te gaan toeleggen. Op 21 juli 1663 ondertekende hij met een aantal medici en chirurgijns het verslag, dat door de anatoom Louis de Bils (1624-1669) en de Leuvense hoogleraar Gerard van Gutschoven (1615-1668) op last van de Staten-Generaal was uitgebracht over de wonderbaarlijke ver-

Uit het huwelijk van Schuyl met Susanna Rijsbergen werden te Den Bosch geboren en in de Kruiskerk gedoopt: Everhardus 1 juli 1655, Adrianus 20 november 1657, Florens 9 augustus 1662 (predikant Berlicum, N.B. 1693, ov. aldaar 1701), Anna Hermana 28 augustus 1664.

Waarschijnlijk bewoonde hij met zijn gezin het voormalig Refugiehuis van de Kartuizers van Vught, gelegen in de St. Jorisstraat, dat hij 22 februari 1659 van Josephus d'Ontclair, prior van de Kartuizers te Antwerpen, gekocht had. Zijn weduwe verkocht 15 april 1693 dit huis aan Abr. Hibelet (ov. 26 mei 1720), sinds 1675 Waals predikant in Den Bosch.

Een zoon van David Ie Leu de Wilhem (1588-1658), lid van de Raad van State en van de Raad van Brabant, was in Den Bosch bij Schuyl in huis, in verband met zijn studie aan de Latijnse of de Illustre School aldaar. Door De Wilhem was Schuyl in contact gebracht met de Franse geleerden P. Gassendi (1592-1655) en N.C. Fabri de Peiresc (1580-1637). Met De Wilhem en diens vrouw Constantia Huygens (1602-1667) onderhield hij correspondentie.

Bij zijn vertrek naar Leiden in 1664 had Schuyl de papieren, die hij in functie als ontvanger-generaal van de beurzen onder zich had, naar zijn nieuwe woonplaats meegenomen. Zijn opvolger in die functie te Den Bosch, Johan Hamel, zag zich 21 januari 1665 genoodzaakt, zijn zwager Floris Ruysch te machtigen, alle documenten betreffende dit ambt van Prof. Schuyl te Leiden te gaan opvorderen.